جناب عبدالکریم بن احمد بن علی بن احمد بن علی ازناوی معروف به بیاری از ازناو همدان است و این مطلب را سمعانی در کتاب انساب خود ص 188 ذکر کرده است. (استاد دکتر رضا جلیلی)

در تاجیکستان مزار بسیار شریفی دارد که به امام همدان معروف است و مطاف خاص و عام و احترام ویژه ای نسبت به ایشان قائلند . (استاد حاتم گویا)

با تشکر از استاد حاتم گویا به سبب ارسال عکس ها

کشف قبور هفت امام زاده از نسل امام سجّاد علیه السّلام در روستای قشلاق در نزدیک روستای ازناو. نام امام زادگان عبارتند از: سیّد اسحاق (ع)، سیّد جلال الدّین (ع)، سیّد فخر الدّین (ع)، سیّد علی (ع)، سیّده سلطان بخت(ع)، سیّده جهان ملک (ع)، سیّده شاهی (ع). با توجّه به این که ساختمان امام زاده ازبین رفته بود، اهالی مشغول بازسازی آن هستند.

مسجد ازناو، یادگار دیانت، تلاش و کوشش و ایثار ساکنین گذشته و حال این روستا

بنای مسجد ازناو در سال 1329 با وقف زمین از طرف مرحوم میرزا ابراهیم براتی محمدی و برادر ایشان، مرحوم مشهدی احمد آقا، آغاز شد. محل احداث مسجد ابتدا به صورت باغی بود متعلق به این دو برادر. در سال 1385 سیم کشی برق مسجد را روح الله محمدی انجام و انشعاب برق نیز به همت آقای یزدان علیجانی انجام گرفت. سرویس بهداشتی مسجد را آقای روح الله محمدی با کمک بهروز محمدی احداث نمودند. پنجره ها و فرش مسجد را مرحوم حاج عین الله کریمی و حاج ابوالقاسم احمدی اهدا نمودند. مجموع تلاش این عزیزان مسجدی را مهیا نموده که مراجعه کنندگان به راحتی می توانند در چشمه مقابل مسجد وضو گرفته و نماز خودرا به جا آورند.

مادر عزیزم (گلنساء کریمی معروف به فرح نساء) همراه با برادر زاده اش "یزدان علیجانی" در کنار مزار مرحوم پدرش (رجب بیک) و برادرش (عینعلی بیک) در مجاورت امام زادگان "عین" و "غین" در روستای ازناو بخش فامنین همدان

روز جمعه سی ام خرداد ماه سال 1393

 مادرم چون گل بهاری بود/ که به سرمای ماه دی پژمرد

می درخشید مهر خانه ی ما/ ظهر یک روز ناگهان افسرد

دوری اش آتشی کشید به جان/ غم هجران وی توانم برد

جامه برتن نمود سپید سپید/ آیت الکرسی و یمانی برد

گنج مهرش نهان نمود از ما/ دل مارا همه به درد آورد

آن همه عشق و شور و عاطفه را / بُرد و یکجا به قلب خاک سپرد

خشک شد آب چشمه ی زمزم/ تشنه کامند پیر زائر و خُرد

او در روز دوشنبه 15 دی ماه 1393 دار فانی را وداع گفته و به دیدار معبود شتافت. روحش شاد، یادش گرامی

  نی نوازد  نای هجران الأمان *** می سُراید رسم دوران الأمان

زان جلال و عشق و جاه و زان شکوه *** مانده تنها یادگاران الأمان

بارد اشک از دیده‌ی حسرت اسیر *** سوزد از غم قلب یاران الأمان

سنگ سردی مانده از لطف پدر ***  دیده بارد اشک خسران الأمان

کو برادر تا شود پشت و پناه؟ *** نالد این دل چون هزاران الأمان

تبار مشترک

مناظري زيبا از روستاي ازناو

عكاس: مرضيه سرودلير

آيا هنوز هم بايد ني غربت و تنهايي نواخت؟ آنان كه باز گشته اند خواهند ماند؟ يا باز هم خواهند رفت و يزدان را با نواي ني اش تنها خواهند گذاشت. كاش مي شد شما هم از همين جا صداي سوزناك ني اش را مي شنيديد!

بناي مشهور به امامزاده عين (ازناو همدان(

سردر تاريخي هنري امام زاده عين

معماري ايران در دوره اسلامي از غناي بالايي برخوردار است و در سراسر گستره عظيم و پهناور آثاري بديع و زيبا از اين معماري را مي‏توان مشاهده کرد. يکي از نمودهاي برجسته معماري، ساختن آرامگاه براي بزرگان و پيشوايان ديني است، که بي‏گمان از همان قرون نخستين اسلامي مرسوم گرديده است. نمونه‏اي از آثار معماري آرامگاهي، بناي مشهور به امامزاده عين در روستاي ازناو بخش فامنين است که در 80 کيلومتري شمال‏شرقي همدان واقع شده است.